Edward Kaczkowski, urodzony 17 sierpnia 1839 roku w Bełchatowie, był znanym polskim ziemianinem, który pozostawił po sobie ślad w historii swojego regionu. Zmarł w Krakowie 8 września 1868 roku, co oznacza, że jego życie miało dość krótki, ale interesujący przebieg.
Był on dziedzicem miasta Bełchatowa oraz jego przyległości, co wskazuje na jego znaczącą rolę i wpływy w tym obszarze. Edward Kaczkowski był synem Ludwika Kaczkowskiego oraz wnukiem Stanisława Kaczkowskiego, który z kolei był kaliszaninem oraz posłem na Sejm Królestwa Polskiego.
Życiorys
Edward Kaczkowski pochodził z zasłużonej rodziny szlacheckiej, która była posiadaczką herbu Świnka. Urodził się jako drugie dziecko Ludwika Kaczkowskiego, żyjącego w latach 1809-1862, oraz Julii z Niemojowskich Kaczkowskich, która żyła w latach 1813-1852. W jego życiu obecne były także rodzeństwo: Emila (1836-1855), Zofia (1838-1844) oraz Aleksander (1840-1865), jak i przyrodnia siostra Ludwika, urodzona w 1856 roku z drugiego małżeństwa ojca z Szymańską. Edward był zaręczony z Florentyną Krzysztoporską, jednak ich plany przerwała tragiczna śmierć Florentyny w 1861 roku w wieku zaledwie 23 lat.
W młodości Edward otrzymał staranne wykształcenie w domu, co było możliwe dzięki zasobności ojca, która umożliwiła mu podróże po różnych zakątkach Europy. W początkowych latach 60. XIX wieku rozpoczął studia prawnicze w Szkole Głównej Warszawskiej. Po śmierci swojego autorytarnego ojca, Edward i jego brat dziedziczyli majątek, który po powstaniu styczniowym znalazł się w poważnych tarapatach finansowych. Sytuacja ta była wynikiem takiego czynnika jak zakaz propinacji, brak działów oraz nieefektywne zarządzanie majątkiem przez plenipotenta Artura Lessla, który żył w latach 1836-1897.
Trudności finansowe potęgowała także nieprzychylność macochy Edwarda, Antoniny z Żelisławskich Kaczkowskiej, która dążyła do podziału majątku po zmarłym mężu. Dodatkowo Edward zmagał się z chorobą – gruźlicą, uznawaną wówczas za śmiertelną. W celu polepszenia swojego stanu zdrowia, wielokrotnie udawał się na konsultacje do lekarzy i wyjeżdżał do uzdrowisk, głównie w kierunku południowej Europy. W latach 1865-1867 był gościem Eaux-Bonnes, Biarritz oraz Pau.
Mimo licznych kosztownych wyjazdów, poprawa nie nastąpiła, a kłopoty finansowe zmusiły Kaczkowskiego do powrotu do Polski. Po powrocie do kraju odkrył, że jego rodzinny majątek będzie wystawiony na licytację. Po niekorzystnym wyroku sądowym, który zakończył się utratą Bełchatowa, Edward przez pewien czas przebywał u krewnych w Podłężycach i Opojowicach, a następnie udał się na kurację do Szczawnicy. Niestety, jego stan zdrowia uległ tam dalszemu pogorszeniu.
Na przełomie sierpnia 1868 roku Edward najprawdopodobniej opuścił uzdrowisko i pojechał do Krakowa, gdzie zmarł w Szpitalu św. Łazarza. Warto zaznaczyć, że jego ostatnie lata życia zostały rzetelnie opisane w wydanych w 2021 roku „Zapisach Edwarda Kaczkowskiego”, które stanowią cenne źródło historyczne dotyczące jego egzystencji.
Przypisy
- Zapiski Edwarda Kaczkowskiego pisane we Francji i w kraju, oprac. R. Stasiak, Bełchatów 2021 r., ss. 358.
- Nekrolog, 08.09.1868 r.
- A.A. Boniecki A.A., Herbarz Polski, t. 9, 1906 r. Brak numerów stron w książce.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Hersz Szylis | Józef Sasik | Karol Ende | Edyta Lewandowska (dziennikarka) | Andrzej SelerowiczOceń: Edward Kaczkowski